Βράχος της Καλλικατσού

Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Βράχος της Καλλικατσού είναι η κατάρα μιας μάνας προς την κόρη που έπιασε τόπο.

Δελεασμένη από την πανέμορφη θάλασσα τού κόλπου, και ενώ μόλις είχε κοινωνήσει, μια κοπέλλα θέλησε να βουτήξει στα νερά της. Η μητέρα της, της το απαγόρευσε, αυτή ωστόσο επέμενε, προκαλώντας τον θυμό τής πρώτης. Εξαγριωμένη, αυτή φώναξε: «Αν πας, πέτρα να γίνεις». Έτσι κι έγινε.

Όσο για το τοπωνύμιο, Καλικατσού είναι το όνομα που δίνεται συχνά στα νησιά στον θαλασσοκόρακα, μαύρο θαλασσοπούλι, και το οποίο δόθηκε γιατί φωλιάζει στον βράχο αυτόν.

Ερευνητές θεωρούν ότι η Πέτρα γνωστή και ως ο Βράχος της Καλλικατσού είναι πραγματικά ένας αρχαιολογικός χώρος όπου, από τούς προϊστορικούς μέχρι τους ιστορικούς χρόνους (1100 π.Χ.- 4ο αιώνα μ.Χ.), υπήρχε υπαίθριο ιερό με συνεχή λατρεία, πιθανόν αφιερωμένο στην Αφροδίτη.